Sunday, September 26, 2010

18 సంవత్సరాలు హాయిగా బ్రతికేశా!

శాఖహారమా మాంసాహారమా...
మనిషి ఆహారం ఏమిటి?
మాంసం మనిషి సొత్తు కాదంటున్నారు కొందరు 

మనిషి జన్మ ఎత్తినప్పటి నుంచీ మనం తిన్నది గడ్డి తిన్న జంతువులనేగా
అని చాల మంది నోరు చప్పరిస్తున్నారు
.....ప్రపంచమంతా...డాక్టర్లు, సైంటిస్ట్ లు, స్పిరిచ్యువలిస్ట్ లు...ఎన్నో ప్రయోగాలు...ప్రకటనలు...
అందరూ overallగా..చెప్తోంది ఒక్కటే...ఆరోగ్యం, ఆలోచన, ఆధ్యాత్మికం...
తెలివీ, పుణ్యం, 
నైపుణ్యం, అర్థం, పరమార్థం, వివేకం, విచక్షణ...
అన్నీ ఉజ్వలంగా ఉండాలంటే...
శాఖాహారం is the best!
అని అంటున్నారు.....
ఇక నేను....ఓ ప్రయోగం...చేశాను.
(వాళ్లెవరో చెబితే...నాకూ practical గా తెలియాలిగా  మరి!!)
అమ్మ, అమ్మమ్మా వాళ్ల తరుపున అంతా full non-vegetarians!
నాన్న, నాన్నమ్మా వాళ్ల తరుపున ఎక్కువ శాతం...vegetarian కు ఓటేస్తారు.
ఎవరి కారణాలు వారివి.
ఇక నా ప్రయోగాల జైత్ర యాత్ర మొదలైంది...
ఒకటి కాదు రెండు కాదు...18 సంవత్సరాలు...non-veg...మానేశా!!!
చిన్నప్పు డెప్పుడో...అమ్మ పెడితే కమ్మగా తిన్న మాంసం ముక్కలు...చేప ముక్కలు...గుడ్డు సొనలు...
అన్నీ మరచిపోయా!

18 సంవత్సరాలు హాయిగా బ్రతికేశా!
....వదిలేశాం సరే...తింటే ఏమవుతుందీ....చూడాలి కదా...
2008...december31... మళ్లీ తినడం ప్రారంభించా!!
ప్రపంచం తల కిందులవలేదు....ఇంత వరకూ!
కానీ...observation: కోపం, చిరాకు, అసహనం, అసహాయత, అసూయ, అనారోగ్యం...
నాలో ఏమున్నాయో అవి నాకు తెలిసొచ్చాయి.
నాకే కాదు...అందరికీ తెలిసింది నా కోపం, తాపం...!

 ఇప్పుడు మళ్లీ మానేసే ప్రయత్నం చేస్తున్నా.
ప్రయత్నమే చేస్తున్నా గానీ అడపా, దడపా తినడం....కష్టపడటం!
చచ్చిపోతే శ్మశానంలో పాతేస్తారు...సమాధిలో దాచేస్తారు.
మరి...

మన కడుపు శ్మశానమా?
మనం నడిచే సమాధులమా?

నాలుక మీది రుచి కోసం...చంపి కడుపులో పాతేసే దానికి అలవాటు పడ్డాం.
dead bodies dispose అయ్యేటప్పుడు...విడుదలయ్యే విషాలకు...బలవుతున్నాం.
చిన్నప్పుడు...నాన్న చెప్పాడు...నాలుకను controlలో పెట్టుకుంటే...
ప్రపంచాన్ని జయించ వచ్చని!
అటు తినడంలో...ఇటు మాట్లాడడంలో.
నాలుక జారి లోపలికెళ్లే ఆహారం...
నాలుక జారి బయటకు వచ్చే మాట...
హద్దు దాటితే మనిషికి చేటు చేస్తాయి.
నాన్నమ్మ ఎప్పుడూ అనేది...
'నాలుక దాటితే నరకంలో పడేది ఆహారం. నాలుక మీది రుచే గానీ కడుపుకేం తెలుస్తుందీ అని!'
Heaven తో పని లేదు మనిషికి...,

భూమ్మీద బ్రతికే మార్గాల్లో నడిస్తే చాలు!
మరి ఆ అర్హత సాధిద్దామా... 


No comments:

Post a Comment