ఈ ముగ్గురమ్మాయిల ఫ్రేం నాకెంతో అచ్చిబుచ్చిగా నచ్చినదీ, అచ్చొచ్చినది... నాకు ఎప్పడూ ఇద్దరిద్దరు స్నేహితులు, ఇద్దరిద్దరు కజిన్స్ ఉండే వాళ్లు!
మొత్తానికి నేను చెబుతుంటే వినడానికి ఇద్దరుండే వాళ్లు!
... నాకు జ్ఞానముండి వాళ్లకు చెప్పే దాన్నో.., వాళ్లకు చెప్పడం వల్ల నాకు జ్ఞానం వచ్చేదో కానీ.. చెప్పటమైతే ఉండేది!!!
మరి నా ఫ్రేమ్ లోని నా నా స్నేహితులు :-
*మూడేళ్ల లోపు.. neighborhood/ ఇంటి చుట్టు పక్కల...
నిమ్మి(నిర్మల), బొమ్మక్క(ఇది చిన్నప్పుడు నేను పిలిచే పేరు. నాగేశ్వరి అట ఆమె పేరు పెద్ద అయ్యాక తెలిసింది.)లతో...
ఏమేం ఆడుకునేవాళ్లమో ఎక్షాక్ట్లీగా గుర్తు లేదు కానీ,
ఆ రోజుల్లో ఆ వయసులో ఆడుకునే అన్ని ఆటలూ, పాటలూ...
*బాగా చిన్నప్పుడు..
బేబీ క్లాసులోలేక ఇప్పటి ప్రీ స్కూల్ లా ఎవరో టీచర్ దగ్గరికి పంపే రోజుల్లో?...
ప్రమీల, ప్రసాద్(అక్కా తమ్ముళ్లు)తో..
గిల్లి కజ్జాలూ, గిల్లుకోవడాలూ గిచ్చుకోవడాలూ,
బలపాలూ, పెన్సిల్లూ లాక్కోవడాలూ జుట్ల కుస్తీలూ,
ట్యూషన్ క్లాసుల్లో దీపాలతో, పేపర్లతో కాల్చుకోవడాలూ...
(ప్రమీల గోర్లతో రక్కిన జ్ఞాపకాల భయం,
ప్రసాద్ క్రోవ్వోత్తికి సూపర్ కవర్ కాల్చి, నా చేతి మీద కాల్చిన గుర్తులూ ఇంకా ఉన్నాయి!!!)
*కాన్వెంట్ స్వీట్ హార్ట్స్..
అరుణ, రాణీ చెన్నమ్మ(కజిన్స్)తో..
బొమ్మల పెళ్ళిళ్లు, ఉత్తుత్తి వంటలూ,
పిచ్చుక గూళ్లు, పావులూ,
బొమ్మలాటలూ, అల్లర్లూ...
*కొంచెం పెద్దయ్యాక..
రమా దేవి, ధన లక్ష్మి(అక్కా చెల్లెళ్లు)తో
వాళ్లిద్దరూ సిస్టర్స్, ఇంట్లో రాముడూ, కృష్ణుడూ అని పిలిచే వాళ్లు
నేను.. రమా.., కృష్ణా..-కిట్టు-కిట్టాయి-అని పిలిచే దాన్ని..
అబ్బో ఎన్ని కబుర్లో, ఏం ఆటలో, ఏం మాటలో, ఎన్నెన్ని పాటలో...
వసారాలో ఊగే ఉయ్యాలలు...
ముళ్ల జాజి పొదల్లో, మల్లె పందిళ్ల కింద సినిమా పాటలు
కనకాంబరాల మడిలో సేద్యము...
పుస్తకాల ఒడిలో రసాస్వాదము..
సీమ చింత చెట్ల కింద జీవిత సత్యాలు..
మేడ మెట్ల మీద కథలూ, కవిత్వాలు...
రెండు పూర్తి దశాబ్ధాల దీర్ఘకాలిక స్నేహ సౌరభం!...
*మిడ్ స్కూల్ ఫ్రెండ్స్..
ఉమా గైర్వాణీ, మాధవిలతో..
యోగా క్లాసులూ, కరాటే పంచులూ,
షాంపూలు, శాండిల్ చెప్పుల అలవాట్లు,
సంస్కృతం చదువులూ, సంగీతం సాధనలూ...
*హై స్కూల్ స్వీట్ హార్ట్స్..
బాల భారతి, నాగ మణిలతో
మ్యాథ్స్, సైన్స్ చదువులో పోటీ ఒకరితో,
సినిమాలూ, షికార్లూ, పుకార్లూ ఇంకొకరితో..
*తొట్ట తొలి కాలేజీ మిత్రులు..
రహమాద్ బీ, షంషూరున్నిషాలతో...
బాడ్మింటన్ ఆటలూ, విద్యార్థి రాజకీయాలు,
చుడీదారు షాపింగ్ లూ, మిడ్డీల రెవల్యూషన్
బయోలజీ ప్రాక్టికల్స్, హిందీ భాషా పరీక్షలూ..
*మరో సంవత్సరం కాలేజీ మిత్రులు...
నర్మద, పుష్ప లతలతో..
శివ రాత్రి జాతరలు, తిరునాళ్లు,
స్నేహితుల ఊళ్ళల్లో పండగలూ
పోక పొరుగింటికి పోయి రాక రెండు మాటలు తెచ్చికోవడం
ఒకటి సమాజాన్ని అర్థం చేసుకోవడం,
రెండు, మనల్ని మనం అర్థం చేసుకోవడం
సినిమాలు, పాస్పోర్ట్ ఫోటో సెషన్లు, ఎక్షామ్స్ ప్రిపరేసన్స్ ...
*K.V.R కాలేజీ ఫ్రెండ్స్..
మైత్రేయీ, రోహిణిలతో...
వరుసగా పుస్తకాలూ, రచనల చర్చలు ఒకరితో,
బాడ్మింటన్ వాలీబాల్ గేమ్స్,
రన్నింగ్, అథ్లెటిక్స్ ప్రాక్టీసులూ, పార్టిసిపేషన్స్ ఒకరితో...
*K.V.R కాలేజీ హాస్టల్లో...
క్లాస్మేట్స్, రూమ్మేట్స్...
తులసి, రోజీ(రోజా రమణి)లతో...
ఇంకా హాస్టల్ అక్కలు...
ధరణి, వెంకటరమణమ్మ
ప్రత్యూష, నీలిమ
స్పోర్ట్స్ లో..
లతా రెడ్డి, పుష్పావతి
రంగమ్మ అక్క, అనంత అక్క...
(ఇంకా ఛాలా మంది పేర్లు, ముఖాలు మ్యాచ్ అయ్యేలా గుర్తుకు రావడంలేదు)లతో...
హాస్టల్ లో వంటకాలు, తీసుకెళ్లిన పచ్చళ్లు..
దొంగ పర్మిషన్లతో సినిమాలు, బర్త్ డే పార్టీలకు ఐస్ క్రీం పార్లల్ లు,
షాపింగ్ లు, షిరిడీ సాయి దర్శనాలు, నేను చెప్పే కథలూ, కవిత్వాలూ..
*ఇక కజిన్స్ అయితే...
గీతా వాణి, భార్గవీ లత
భార్గవి ముందు రాసిన రాతలు.., గీతక్క ముందు కోసిన కోతలు
సంక్రాంతి ముగ్గులు.., దీపావళి అరిసెలు..
శీతాకాలం చలిమంటలు, రేగు పల్లు
వేసవి గోలీ సోడాలు, K.C canal ఈతలు...
వానల్లో ఆటలు, సుడి గాలులతో స్నేహాలు...
సైన్స్ ప్రయోగాలూ, నేను చెప్పే సైన్స్ -ఫిక్షన్-కబుర్లు
నోటుపుస్తకాల్లో నేను రాసిన నవలల రాతలు...
వాటిని పూర్తిగా రాయక నేను సతాయించే సతాయింపులూ
ఆ సస్పెన్స్ తట్టుకోలేక నేను రాయడానికి నన్ను కూచోబెట్టి వాళ్లు చేసే సేవలు...
చిరాకొచ్చి వాళ్లకు వాళ్లే ఒక ముగింపు రాసుకుని తృప్తి పడిన క్షణాలు...
*అమ్మమ్మా వాళ్ల ఊరికి వెళ్తే.. అక్కడి కజిన్స్ తో...
సీత, అనసూయ,
అరుణ, సుమిత్ర
శ్రీనన్నా, ఆది అన్నలతో..
చెట్టు మీది చింత చిగురు, గాజె లోని బెల్లం, వేప్పండ్లతో చింత గొజ్జు
నేను చెప్పే సినిమా కథలు, వాళ్లు చెప్పే జానపదాలు...
మధ్య, మధ్యలో మామ హార్మోనియం పెట్టె, వీధి అరుగు పై వీరబ్రహ్మేంద్ర స్వామి డ్రామా రిహార్సల్స్...
చింత చెట్టు కింద దెయ్యాల జీవిత కథలు... వేప చెట్టుకు తాళ్లేసి రోకలిబండ పెట్టి తొక్కుడుయ్యాలా...
వేడి వేడి జొన్న రొట్టెలకు, తడి వెన్నపూస పూసి సాయంకాలాలు తిన్న స్నాక్స్...
తాటాకు పందిళ్ల కింద బార కట్ట ఆడుతే జరిగే యుద్ధాలు.. అచ్చంకాయలు ఆడేటప్పుడు కోపంతో రాలే పల్లు...
సున్ని పిండి, కుంకుడు కాయలతో ఇంకుడు గుంతలో స్నానాలు...
కజ్జి కాయలు, కాళ్ల గజ్జెలు.. ముక్కు పుడకలు, పచ్చ బొట్లు..
కాసుల పేరు, పచ్చల హారం, పగడాల దండలతో అలంకారాలూ ..
జడ కుప్పెలు, పూల జడలు
ఇంట్లో పరంపరగా వస్తోన్న లక్ష్మీ ఆవుకు పుట్టిన ఐదో కొడుకుతో అందరికీ లవ్వు...
ఇంకా...
*"ఓం శాంతి"లో తోడుండిన విజయ, మీరాలూ
*ఆశ్రమంలో రమణీ, గౌరీలూ
ఇంకా..
*ఆధ్యాత్మికం, పోస్ట్ మోడర్నిజం,
న్యూ ఏజ్ స్పిరిత్చ్యువలిజం వగైరా వగైరా
ఎన్నో విస్తృత అంశాల మీద
విస్తృతంగా కలిసీ,
ఎన్నెన్నో విస్తృత అధ్యయనాలు చేసిన...
కలీమ్, మూర్తి
దామోదర్, విజ్జి...
*కుండలినీ దీక్షల్లో..
సాధనలో కలిసే..
మెడిటేషన్ రవి, కిరణ్ లూ
**అందరి కన్నా ఎక్కువగా నిత్యం ఇంట్లోనే ఉండే...
సొంత తమ్ముల్లు.. ధర్మ క్షేత్ర, ధర్మ రక్ష..
*ఇంకా అప్పుడప్పుడూ, లేదా ఎప్పుడెప్పుడూ
నా అజామాయిషీలో చదువులూ, జీవితాలూ సాగించిన..
కజిన్స్ హేమ చంద్రా, మహేంద్ర..
*అడపా, దడపా కలిసే సెకండ్ కజిన్స్..
*ఊర్లో వరుసలు పెట్టి పిలిచే బ్రదర్స్, సిస్టర్స్, మరదల్స్, బావాస్...
లక్ష్మి కాంత, అరుంధతి అనే కోడళ్లు
శ్రీనూ, దామోదర్,
జగన్, రవీంద్రా అనే తమ్ముళ్లూ..
తనూజా, శ్రీదేవీ అనే చెల్లెల్లూ...
అశోక్, నర్శింహా ,
వేణు, గోపి,
గిరి, గోపాల్ వగైరా బామ్మరుదులూ
***ఇంకా చాలా చాలా మంది చాలా చాలా రకాల ఫ్రెండ్స్, కజిన్స్...
"నేను - నాతో ఇద్దరు".. అప్పుడప్పుడూ ఎక్కువే అయ్యే వాళ్లం కాని,
ఎప్పుడూ ముగ్గురికి తక్కువ అయ్యి బ్రతికిందే లేదు!
...............................................................
ఉఫ్ఫ్....once upon a time... బానే బతికాను..! అందరం ఇలానే బతికే వాళ్లం, అందంగా, ఆనందంగా.
కానీ..
ఇప్పుడే మాయదారి ప్రపంచం మనుష్యుల్ని శూన్య సొరంగాల్లోకి లాగేస్తోంది.... ఎవరి బ్లాక్ హొల్ వాళ్లు సొంత ఇల్లు కట్టుకున్నట్లు కట్టుకుంటున్నారు.
.... అందరం ఇంకా బ్రతికే ఉన్నాం, కాని కమ్మని బ్రతుకయితే లేదు. బ్రతుకులో ఏ కమ్మదనమూ లేదు, ఎవరికీ ఇంకొకరి తోడు లేదు!
" నేనొచ్చినా వాళ్లు రారో... వాళ్లు వచ్చినా నేను రానో"............
అసలు ఎవరి జీవితాల్లో వాళ్లు మునిగిపోయామో, కూరుకుపోయామో, ప్రవాహంలో కొట్టుకుపోయిన ఇసుక మేటల్లాగా ఎక్కడకు వెళ్లిన వాళ్లు అక్కడ పేరుకుపోయామో...
..... నాకు మాత్రం "ముగ్గురమ్మాయిల ఫ్రేం" మళ్లీ దొరకట్లేదు... :(
(నాకే కాదు బయట ఎవరినైనా చూద్దామన్నా దొరకట్లేదు.)
అక్కడక్కడా చాలా చోట్ల అబ్బాయిలు ఉన్నప్పటికీ ఆయా అనుబంధాల జ్ఞాపకాలు అచ్చంగా ఈ "ముగ్గురమ్మాయిల ఫ్రేం"కు చాలా దగ్గరగా పోలి ఉన్నాయి.
బహుశా, చాలా చాలా ఉన్న ఈ "ఇద్దరిద్దరు మిత్రులు" నా జీవితంలో ఉండటం వల్లనో, లేక నేనింకా ఆ జ్ఞాపకాలు ఉంచుకోవడం వల్లనో ఈ "నేను" తయారయ్యాననుకుంటా!
ఈ అనుబంధాల జ్ఞాపకం ఇరవై ఏళ్ళ క్రితం పుట్టిన వాళ్లకందరికీ ఉంటుందీ, ఉండేదే. కానీ సమీప కాలం నుంచే రూపాయికి విలువ లేకుండా పోయినట్లు ఒక మనిషికి ఇంకో మనిషంటే విలువలేకుండా పోయింది.
మానవ సంబంధాలు ఎంత త్వరగా మారిపోయాయో ఈ శతాబ్ధంలో.. కనీసం ఈ ఒకటీ, రెండు దశాబ్ధాల్లోనే అనూహ్యమైన మార్పులు! మనిషికి మనిషి, ముఖానికి ముఖం కనిపించే రోజులే పోయాయి. కలిసి అన్నం తినే వాళ్లే లేరు. అంటే మరి, ఒక బంధం, బంధుత్వం ఉన్న వాళ్లే ఎవరి చట్నీ, ఎవరి పిజ్జా, ఎవరి బిర్యానీ, ఎవరి బిస్కట్లు వాళ్లు తినే పరిస్థితి. ఎక్కడ చూసినా వస్తువులూ, టెక్నాలజీ, స్పీడ్.. ఎవరి బతుకులు వాళ్లవి, ప్రతి రెండో వ్యక్తీ "పక్క"వాడే!
ఒక ఊరు, ఒక సంప్రదాయం, ఒక సంస్కృతీ, ఒక కమ్యూనిటీ.. కలిసుండే ఉమ్మడి కుటుంబాలూ ఎప్పుడో పోగా, ఇద్దరు తల్లితండ్రులూ ఒక సంతానమూ.. మొత్తం కలిసి ముచ్చుగా ముగ్గురుండే న్యూక్లియర్ కుటుంబాలకు కూడా కాలం చెల్లిపోయి, ఉన్న ఆ ఒక్క కొడుకో, కూతురో వారి సొంత జీవితాలకు వాళ్లు వలసపోతున్నారు. మిగిలిన ఇద్దరిలో ఒకరు ఇంకొకరిని పట్టించుకోకుండా ఎవరి టెక్నాలజీలో వాళ్లు ఉండిపోవచ్చు లేదా మరీ తొందరగా ఉన్న వాళ్లు "వెళ్లి"పోయే ఉండవచ్చు. మనిషి సంఘ జీవి అంటారు. (నిజానికి అన్ని జీవ రాశులూ సంఘ జీవనమే గడుపుతాయి. అంతెందుకూ రాళ్లూ,రప్పలు కొండలు, గుట్టలుగా సంఘ జీవనం చేస్తాయి. చెట్టూ,చేమలూ వనాలూ, అరణ్యాలుగా సంఘ జీవనం చేస్తాయి. చెప్పాలంటే అనంత విశ్వంలో.. ఖగోళ గ్రహాలూ, రాశులూ, నక్షత్రాలూ.. వగైరా వగైరా సంఘ జీవనమేగా చేస్తున్నాయి...!!!!!!!!!.....)
కానీ నేడు మనిషి ఏకాకి. సంఘమే లేదు. మానవ సమాజమే లేని నాడు, మానవుడే లేకుండా పోయేనాడు రావచ్చు!
ఇది ఇవ్వాళ్టి బేతాళ కథ! బేతాళ ప్రశ్న-?
తెలిసి, తెలిసీ మనషి ఇంత ఏకాకితనాన్ని, ఇలా అంతరించిపోయే క్షణాన్నీ ఎందుకు కొని తెచ్చుకుంటున్నాడు?
ఎందుకు?
ఎందుకని??
సమాధానం తెలిసి చెప్పకపోయారో మీ తల వెయ్యి వ్రక్కలవుతుందీ......................ఆ!
- V Praveena Reddy
